Het verhaal van Aziz (GGZ-arts)

Aziz werkt elf jaar als ggz-arts bij GGZ Noord-Holland-Noord. Aziz heeft veel hobbels moeten nemen voordat hij als ggz-arts aan de slag kon. Twintig jaar geleden was hij nog in opleiding tot internist toen hij Afghanistan ontvluchtte. In Nederland moest hij grotendeels opnieuw beginnen. Bij GGZ NHN stonden zijn collega’s altijd voor hem klaar. Aziz: “Integreren doe je niet alleen. Je hebt de hulp van je omgeving nodig.”

“Mijn plek vinden in een ander land met een andere cultuur vroeg om veel aanpassings- en doorzettingsvermogen. In Nederland golden andere kwalificaties voor de artsenopleiding. Maar de grootste uitdaging was het beheersen van de Nederlandse taal. Er worden namelijk hoge eisen gesteld aan academici die in Nederland op hun eigen niveau willen werken. GGZ NHN heeft een belangrijke bijdrage geleverd in dit proces. Daar ben ik hen dankbaar voor”.  

Gunnen

“Ik had geen ervaring in de psychiatrie toen ik elf jaar geleden als zaalarts bij GGZ NHN kwam werken, op de acute opname (toenmalige PVA). Dit was een enorme uitdaging, zowel vakinhoudelijk als taalkundig. Hoe werkt het DSM-classificatiesysteem? Hoe schrijf ik een beschrijvende diagnose in vloeiend Nederlands? Mijn collega’s waren zeer behulpzaam. Ik heb veel geleerd van de verpleegkundigen, sociaal psychiatrisch verpleegkundigen en psychiaters. En de secretaresses hielpen mij eindeloos met brieven en grammaticaregels. Maar ook de organisatie toonde zich zeer betrokken. Ze zagen mijn potentieel als ggz-arts en boden mij een verdiepende taalcursus aan om mijn medische communicatie te verbeteren. Dat vond ik heel bijzonder, er sprak veel vertrouwen uit. Maar bovenal voelde ik dat deze organisatie mij dit echt gunde. Toen wist ik, hier wil ik blijven”.

Andere rol

“In mijn rol als ggz-arts moet ik ook culturele verschillen overbruggen. Bijvoorbeeld in de communicatie met de cliënt. In Afghanistan is een arts zeer bepalend. De patiënt heeft nauwelijks inspraak en verwacht dat de arts hem iets opdraagt. In Nederland is dat gelukkig totaal anders, je werkt meer samen met de cliënt. Cliënten hebben eigen ideeën en inbreng.  Helemaal bij GGZ NHN waar ook de eigen kracht en kennis van de cliënt worden aangeboord. Dat vind ik heel mooi, maar het vroeg van mij ook een andere interactie. Ik moest groeien in deze nieuwe rol.” 

Aandacht voor cultuur

“Ik vind het mooi dat GGZ NHN altijd in beweging is, op zoek naar waar het beter of anders kan. Er is een openheid voor nieuwe ontwikkelingen. De oprichting van het expertnetwerk transculturele psychiatrie vind ik een prachtig initiatief. GGZ NHN laat hiermee zien oog te hebben voor culturele factoren in de psychiatrie. Het is belangrijk hier meer bewust van te zijn. Welke rol speelt migratie bij de problematiek van de client? Welke verwachtingen hebben cliënten van hun behandelaar? Voelen cliënten zich veilig genoeg hun verhaal te delen? Wat ik bijvoorbeeld vaak terug krijg van niet-westerse cliënten is dat ze zich veiliger voelen om hun verhaal aan mij te vertellen. Dat begrijp ik, we spreken dezelfde taal en delen dezelfde culturele achtergrond. Ik vind het mooi dat ik deze cliënten ook hoop kan bieden. Dat ze zien dat je veel kan bereiken, ook al zijn er veel hobbels te nemen. Hulp vanuit je omgeving is hierbij noodzakelijk, ik heb dit zeker ervaren op de werkvloer bij GGZ NHN. In die zin hebben alle collega’s een beetje bijgedragen aan mijn integratie, dat vind ik een mooie gedachte”.