Het verhaal van Lotte (psychomotorisch therapeut)

Het verhaal van Lotte, psychomotorisch therapeut (PMT), sinds 2,5 jaar werkzaam in de forensische psychiatrie.

“Het is vaak niet duidelijk wat een PMT-er nou eigenlijk doet. Het is eigenlijk door middel van sport en spel kijken naar wat er gebeurt bij iemand. Een oefening kan veel oproepen bij cliënten. Bijvoorbeeld het stellen van grenzen, waar zij in het dagelijks leven ook tegen aan lopen. Het mooie aan mijn vak vind ik dat cliënten tijdens een oefening in de gymzaal weinig kunnen verbloemen en reageren vanuit hun natuur. Ook voor cliënten met een cognitieve beperking, die zich verbaal niet altijd goed kunnen uitdrukken, is het uiten in beweging vaak makkelijker.

Door lichaamsbeweging worden cliënten zich ook meer bewust van lichamelijke signalen. Vaak zijn ze zich hier lange tijd onbewust van geweest, geregeld verdoofd door alcohol of drugsgebruik. Een opdracht is bijvoorbeeld om lopend met gesloten ogen zo dicht mogelijk bij de muur proberen te komen, waarbij ze zelf kunnen aangeven wanneer ze willen stoppen. Wat is belangrijker: het doel halen of stoppen als je merkt dat de spanning oploopt? Je hoopt dat ze stil staan bij: heb ik spierspanning, is er iets veranderd in mijn ademhaling, in mijn hartslag en welke gedachtes heb ik? Sommige mensen voelen op zo’n moment nauwelijks lichamelijke signalen, dan daag je ze uit om in een hoger tempo richting de muur te lopen, of zelfs te rennen.

Gezien worden

Wat ik interessant vind aan de forensische doelgroep is dat ik altijd de mens achter de problematiek probeer te zien. Mijn cliënten hebben vaak te maken met een stigma vanuit de maatschappij. De kant van het delict is vaak groot in het nieuws, maar wat voor verhaal zit er achter de client. Wat maakt dat hij nu in deze situatie zit. Ik vind het mooi dat ik deze mensen het gevoel kan geven dat ze gezien worden, dat ze er nog toe doen en nog een toekomst hebben. Het mooiste vind ik als ze eerst in de weerstand zitten, te laat komen of niet willen en dat er uiteindelijk een hele groep klokslag 16 uur klaar staat in de gymzaal. Daar spreekt een wil uit!

Cliënt staat centraal!

Wat uniek is aan GGZ NHN is dat de cliënt echt centraal staat. Zo is er ook ruimte voor het organiseren van overige activiteiten die, naast de behandeling, waardevol zijn voor de cliënt. We hebben een keer per jaar een ‘doe-dag’, waarin er allerlei leuke activiteiten worden georganiseerd. Maar er wordt ook door onze kok Ton geregeld met cliënten gekookt en dan worden er heerlijke maaltijden geserveerd. Met kerst maakten ze een heel uitgebreid kerstontbijt. Dan ontbijten we samen met personeel en cliënten. Dat is bijzonder dat je ook op deze manier in contact komt met cliënten.

Ik vind het ook mooi dat de GGZ NHN belang hecht aan het betrekken van de familie van de cliënt. Jaarlijks wordt er een familiedag georganiseerd waar familie een rondleiding krijgen en kunnen deelnemen aan therapievormen, bijvoorbeeld PMT. En recent is er ook een burendag geweest, waarbij de deuren opengingen voor omwonenden.

Ik kan wel zeggen dat ik enorm op mijn plek zit hier. Het is uitdagend werk en altijd verrassend. Ons team is ook hecht en stabiel. Hierdoor kan je het samen dragen, wat met deze doelgroep heel belangrijk is!”.