Het verhaal van Mirjam (ambulant hulpverlener)

Mirjam werkt al 17 jaar voor GGZ Noord-Holland-Noord. Ze begon als sociotherapeut op de observatieafdeling van de jeugdkliniek en stapte daarna over naar de kliniek eetstoornissen. Toen de specialistische teams bij de reorganisatie in 2015 werden onderverdeeld over de wijkteams, verdween de eetstoornissenkliniek. Mirjam werkt nu voor het multidisciplinaire ambulante team-eetstoornissen als ggz-agoog/ambulant hulpverlener.

Waar de jongeren voorheen werden opgenomen in een kliniek, uit hun eigen omgeving werden gehaald en tijdelijk naar een andere school moesten, kunnen zij nu thuis behandeling krijgen en op hun eigen school blijven. GGZ NHN noemt dat ‘beter worden doe je thuis’; ze is de enige in Noord-Holland-Noord die zo’n ambulante behandeling thuis (ABT) bij eetstoornissen aanbiedt.

Mirjam komt bij de gezinnen thuis. “Deze manier van werken bracht al heel snel goede resultaten en hebben we de afgelopen jaren uitgebreid. Je ziet met eigen ogen hoe het met de jongeren in de thuissituatie en in hun eigen cultuur gaat. Je bouwt sneller een vertrouwensband op, omdat jongeren en hun ouders/verzorgers beiden in de eigen omgeving blijven. Ook is het een meerwaarde in het herstelproces dat de thuisbehandeling voor fysiek minder belasting zorgt. Dit wordt als zeer ondersteunend ervaren. Hiervoor zijn bedrijfsauto’s beschikbaar.”

Krachten bundelen

Er zijn diverse zorgverleners betrokken bij het werken aan herstel van de cliënt. Onder andere een individueel therapeut, een systeemtherapeut, een psychiater/arts-assistent, een kinderarts en een diëtiste. Mirjam: “We hebben allemaal onze eigen kracht, en die wordt gebundeld. We kunnen elkaar in het team makkelijk vinden en goed met elkaar overleggen. Als je nieuw in het team komt, hoef je echt nog niet alle kennis te hebben over eetstoornissen. Zolang je maar interesse hebt in de doelgroep. De verbinding aangaan en de wil om te leren zijn het belangrijkst.”

Stapje voor stapje

“Als ambulant ggz-agoog geef ik psycho-educatie en ondersteun ik praktisch het gezin op alle vlakken met betrekking op het herstel, zoals het ondersteunen bij eten. De jongere krijgt een persoonlijke voedingslijst van de diëtist, en gaat daarmee aan de slag. Dat gaat stapje voor stapje. Afhankelijk van de situatie schatten we in hoeveel huisbezoeken er nodig zijn en bouwen we vanuit daar af. We praten tijdens het huisbezoek eerst over de doelen en hoe de week was. Soms eet ik ook samen met het gezin. Ik begeleid de ouders of verzorgers en geef hen praktische handvatten mee. Bijvoorbeeld hoe ze hun kind beter kunnen begrijpen in het proces en wat wel en niet helpend is om te zeggen en doen.”

"Vaak komen tijdens de behandeling ook de angsten naar boven bij de jongeren. Er liggen vaak andere problemen aan ten grondslag, bijvoorbeeld een trauma of een verleden met pest-ervaringen. Dat moet ook worden aangepakt, anders is er een grote kans dat de eetstoornis blijft of weer terugkomt. Daarom geven we naast het gezin ook scholen informatie over hoe het nou eigenlijk werkt in het hoofd, en dat sommige jongeren angsten hebben, die ook steeds groter worden. Tot slot geef ik ook groepsbehandelingen, zoals de meergezinsdagbehandeling en de positieve lichaamsbeleving groep. Er schuilt namelijk veel kracht in het delen en (h)erkennen van ervaringen bij elkaar.”

Sneller op de rit

Mirjam heeft ervaring met zowel de klinische als de ambulante behandeling van eetstoornissen. Wat werkt beter? “Ik merk dat cliënten veel sneller op de rit zijn bij het ambulant werken. In een klinische setting is er kans op ‘besmettingsgevaar’ en concurrentie onderling. Ook de kloof tussen de jongere en diens gezonde omgeving wordt groot. Een ambulante behandeling kan net als een klinische behandeling soms wel twee jaar duren, maar dan is het kind in ieder geval in de eigen omgeving. Het is pittig, maar dankbaar werk.”, vertelt Mirjam.