Mike

“Mijn jeugd was geen gemakkelijke jeugd. Het was een jeugd met nare ervaringen. Mede daardoor verbleef ik in een bijzonder jeugdinternaat en vervolgens in verschillende justitiële jeugdinrichtingen. Al vroeg raakte ik verslaafd aan soft- en harddrugs en de contacten met politie en justitie namen zienderogen toe. Ik wandelde menig gevangenis binnen, justitie liep als een rode draad door mijn leven. Jarenlang werd ik betiteld als zorgmijder en eerlijk gezegd moest ik ook niets van de hulpverlening weten. Het lukte mij nog wel om relaties met anderen aan te gaan, maar ik kon deze niet onderhouden, laat staan vasthouden. Zo worstelde ik mezelf door het leven.

Rond mijn dertigste levensjaar moest ik, zwaar verslaafd, voor de zoveelste keer een knieval voor het leven maken. Geestelijk en lichamelijk was ik letterlijk en figuurlijk uitgeput. Daar begonnen de opnamen in verschillende klinieken. Van een justitiële verslavingsbegeleiding kliniek, klinisch psychologisch onderzoeksafdeling, forensische zorg en beschermende woonvorm richting herstel. Door positieve nieuwe inzichten, opgedaan door behandeling en therapie, begon ik te komen tot eigen oplossingen. Met behulp van de specialistische forensische zorg en ervaringsdeskundige herstelwerkers heb ik mijn weerstand om weten te buigen in veranderingsbereidheid.

Herstel- en ervaringswerkers waren een belangrijk onderdeel binnen mijn persoonlijk ontplooiingstraject. Ik herinner mij het eerste contact met een ervaringswerker als de dag van gisteren. Om een levensverhaal van een ander te horen en de worsteling die deze man had doorgemaakt, maakte grote indruk op mij. Hij leerde mij dat je inspraak had en gedeelde verantwoordelijkheid moest hebben in je eigen behandeling. Ook liet hij mij inzien dat er geen domme vragen bestonden.

Vanaf dat moment voelde ik me niet meer alleen staan in mijn eigen verhaal. Er waren dus meer mensen die worstelden of hadden geworsteld met zichzelf en het verleden. Zo is het mij door de jaren heen gelukt grip te krijgen op datgene wat eerst grip op mij had. Ik heb geleerd dat het draait om samenwerking en delen. Herstel is een proces en elk mens doet dit op zijn manier, tempo en mogelijkheden. Mijn omgeving is ook een belangrijke bron van steun geweest om te komen waar ik nu ben. Zonder mijn partner was de kans van slagen stukken kleiner geweest. Haar geloof en vertrouwen in mij gaven mij hoop en kracht.

Nu is het 15 jaar later. Na een intensief forensisch zorgtraject, behandeling en therapieën, diverse reguliere opleidingen met diploma’s en een vaste baan als ervaringsdeskundig begeleider, ziet het leven er anders uit. Ik ben hersteld en heb een zinvol leven opgebouwd. Ik lever naar mijn gevoel een positieve bijdrage aan mens en maatschappij.
Herstel, ervaringsdeskundigheid, forensisch specialisme, moed, nieuw inzicht, ‘out of the box’ denken, creativiteit en lef hebben mij gebracht tot waar ik nu ben. Alweer jaren ben ik werkzaam als ervaringsdeskundig herstelcoach in de forensische ggz bij kliniek De Woenselse Poort. Ook werk ik samen met de Penitentiaire Psychiatrische Centra binnen het gevangeniswezen. Het verhaal van de ervaringswerker heeft mij geholpen een vuist te maken om het cliënt zijn te doorbreken. Mijn kwetsbaarheden zijn maar een klein onderdeel van mijn geheel als mens. Zoals ik destijds als cliënt door een ervaringswerker aan het denken gezet ben, hoop ik dat mijn verhaal voor anderen een voorbeeld mag zijn. Ik kleur het niet mooier in dan het is, het is hard werken, met vallen en opstaan maar ik kreeg er ook heel wat moois voor terug.”