Sebas

“Op mijn 17e jaar, nu 14 jaar geleden, is er bij mij een bipolaire stoornis vastgesteld, met toen al borderline en narcistische trekken. Nu ben ik 31 jaar en kijk ik terug op die vreselijke hel die ik heb meegemaakt met verschillende huizen van bewaring en meerdere gesloten inrichtingen. Dit ging vaak gepaard met asociaal drugs- en drankmisbruik, wat ook bij mijn ziektebeeld hoorde. Door dit alles kan ik nu toch echt wel zeggen dat ik dat nooit meer wil mee maken!

Elke persoon op deze wereld heeft een rugzak vol met ellende en problemen, waar ze misschien in vastgeraakt zijn. Ik wil absoluut niet zeggen dat wat ik allemaal heb meegemaakt het ergste is van allemaal, dat is echt niet zo. Maar, wat ik wel uit eigen ervaring kan zeggen is, als je geestelijk ziek bent, hoe klein het ook lijkt, accepteer het. Leer er mee leven en er mee om te gaan in deze samenleving.

Ik ben er ook nog niet, eigenlijk zal ik heel mijn leven moeten oppassen hoe ik mijn leven leid. Ik ben een mens en ja, ik kan ook fouten maken, maar heel veel heb je zelf in de hand zeg ik dan tegen mezelf. Ik had alles wat een man kan wensen, echt alles. Alles raakte ik kwijt, maar er komen altijd dingen op je pad die er voor zorgen dat je leert. Sta open om te leren en wees niet bang om fouten te maken.
Vorig jaar ben ik gaan lezen in het herstelboek. Doordat ik nog niet helemaal hersteld ben, qua geest en in mijn doen en laten, ging het lezen nog moeilijk. Ik ben snel afgeleid en als je al drie jaar thuis zit is het extra moeilijk om het boek te lezen. Maar, stapje voor stapje en beetje bij beetje, is het toch gelukt om dit boek in een keer door te nemen.

Neem de tijd voor je zelf, ik kan dit zelfhulpwerkboek bij iedereen aanbevelen: ‘De weg naar herstel’, een zelfhulpwerkboek voor wie werkt aan zijn eigen herstel."