Lisa (12) leerde omgaan met een depressie

“Ik ben bij GGZ NHN gekomen, omdat ik me vaak heel verdrietig voelde. Ik huilde veel, dacht dat niemand mij aardig vond en dat ik niets kon. ’s Avonds in bed lag ik vaak te huilen, totdat ik in slaap viel. Overdag was ik vaak moe en ik kreeg steeds minder zin om dingen te doen. Ik had geen zin meer in school, wilde niet met vrienden afspreken, ging na school op de bank hangen of zat achter de computer. Toen ik ook geen zin meer had om met mijn ouders en zusjes leuke dingen te doen, viel hen op dat ik eigenlijk niets meer leuk vond. Ze gingen met mij praten en toen kon ik eindelijk tegen hen zeggen dat ik het leven niets meer aan vond. Er gebeurde toch alleen maar nare dingen om mij heen!

Toen mijn ouders me meenamen naar GGZ NHN vond ik dat eerst maar stom. Maar ik heb daar wel geleerd dat er heel veel dingen waren waar ik mee zat en waar ik met niemand over sprak. Zoals dat mijn oma waar ik erg gek op was, plotseling overleden was. Dat ik op school gepest werd. Dat ik niet zo goed kan leren als mijn zusjes. Dat we verhuisd waren en ik daar erg aan moest wennen. Ik heb geleerd om te praten als er iets is dat me dwars zit. En als er iets is waar ik tegenop zie, dat ik dan een plan kan maken om dat probleem in stapjes op te lossen. En natuurlijk het belangrijkste: als ik zelf niet weet hoe ik iets op moet lossen, dan vraag ik daar hulp bij!”